Beste vrijwilligers, vrienden en relaties,
Het jaar is amper begonnen en er valt al weer veel te melden. Er is een bestuurswissel op komst, we zijn met de gemeente op stap geweest en er zijn mooie boeken verschenen die uw aandacht verdienen. Voor dat en meer vragen we graag uw aandacht. We wensen u veel leesplezier en inspiratie.
Willem Bertels,
voorzitter.
—————————————————————————————————————————
Bestuurswissel
We wisten het van meet af aan: Marian Cornelissens zou het secretariaat van onze stichting Platform Gehandicapten slechts voor een paar jaar vervullen. Je denkt dan natuurlijk: “Ach… zo’n vaart zal dat waarschijnlijk niet lopen” en je gaat over tot de orde van de dag. Die bestond uit een vlekkeloze bestuurlijke samenwerking. Marian heeft een netwerk van Stompwijk via Leidschendam tot Voorburg, laat niets aan het toeval over, werkt keihard en kan zich uitstekend verplaatsen in de mensen met wie ze samenwerkt. Marian, wat is het ongelofelijk jammer dat je het secretariaat weer aan de wilgen hangt. Dank voor je tomeloze inzet en heel veel geluk met Rob in jullie nieuwe stulpje.
Marian op een winderig strand
Gelukkig is José Leeflang bereid het stokje van Marian over te nemen. In het volgende nieuwsitem stelt zij zich aan u voor.
—————————————————————————————————————————
José Leeflang, nieuwe secretaris
Ik ben José Leeflang. Ik voel me vereerd dat ik de nieuwe secretaris mag zijn van het Platform Gehandicapten. U wilt mij vast iets beter leren kennen. Daarom stel ik me graag even aan u voor. Ik ben 60 jaar en heb een man en twee volwassen dochters. Vanuit mijn vak, eerst fysiotherapeut en later haptotherapeut, voel ik een sterke motivatie om mijn steentje bij te dragen aan het Platform Gehandicapten.
In mijn werk heb ik van dichtbij mee kunnen maken wat het inhoudt om te leven met een handicap en hoe belangrijk het is dat daar aandacht voor is. In 2020 heb ik mijn praktijk moeten stoppen door de gevolgen van ziekte. Dat was een noodzakelijk en goed besluit. Ik heb nu ruimte om oude hobby’s weer op te pakken zoals naaien, borduren en het opbouwen van onze nieuwe volkstuin. Ik kijk ernaar uit u te ontmoeten bij de lunch op stadstuin Rusthout op 2 juni. Tot dan!
José Leeflang
José lacht ons tegemoet
—————————————————————————————————————————
Lekker lunchen en bijpraten
Nu Corona schoorvoetend en met tegenzin op haar retour lijkt, wordt het tijd elkaar weer eens in levende lijve te ontmoeten en bij te kletsen. We moeten ook afscheid nemen van Marian en we moeten José, onze nieuwe secretaris, verwelkomen. Daarom nodigen we onze vrijwilligers graag uit voor een gezellige lunch.
Datum: 2 juni 2022
Tijd: 12:00 tot 14:00 uur
Locatie: Stadstuin Rusthout.
Marian en Will verzorgen de lunch
———————————————————————————————————————–
Eric Verbeek telde de stemmen
Onze vrijwilliger Eric heeft een belangrijke bijdrage geleverd aan de afgelopen gemeenteraads-verkiezingen. Dat deed hij op twee manieren. Om te beginnen stond in de Verkiezingskrant van Leidschendam-Voorburg een artikel waarin Eric pleitte voor voor de toegankelijkheid van de openbare ruimte: “Er moet meer aandacht komen voor toegankelijkheid. Neem bijvoorbeeld de deelscooters die overal op stoepen geparkeerd worden. Mensen die in een scootmobiel of rolstoel zitten, mensen met een rollator maar ook ouders met een kinderwagen kunnen er vaak niet langs.”
Eric op zijn scoot met het raadhuis op achtergrond
Toen Eric later hoorde dat de gemeente mensen zocht om stemmen te tellen, heeft hij zich direct opgegeven. Deze keer waren de stembureaus drie dagen open. Eric werd om 15 uur verwacht in de sportzaal van sportclub SEV waar alle stembussen al gereed stonden. Samen met medewerkers van de gemeente werd er door vijf koppels geteld. In Leidschendam-Voorburg deden acht politieke partijen mee aan de verkiezingen. Eerst werden er twee stapels gemaakt van de even en oneven partijen op de lijst. Vervolgens werden de lijsten op partij gerangschikt, daarna op lijsttrekker en als laatste telden ze de voorkeurstemmen. De resultaten werden, na twee keer tellen, zorgvuldig vastgelegd. Het was een hele klus, gelukkig was er ook een pauze waarin pizza werd geserveerd. Eric vertelde dat er in de verschillende wijken van onze gemeente heel wisselend is gestemd.
Eric telt de stemmen aandachtig
Hij vond het tellen een bijzondere ervaring. Leuk was dat hij ook nog een oude bekende uit zijn geboorteplaats Wateringen tegenkwam. Dat Eric het goed gedaan heeft, mag blijken uit het feit dat de gemeente hem gevraagd heeft bij de volgende verkiezingen weer stemmen te komen tellen.
Dank Eric voor dit leuke interview!
Marian Cornelissens
—————————————————————————————————————————
Inclusie door ontmoeting in de openbare buitenruimte.
Met de gemeente op stap
Op 28 maart trokken medewerkers van de afdeling Stadsbeheer van gemeente Leidschendam-Voorburg en vrijwilligers van het Platform Gehandicapten er samen een middagje op uit. Niet voor de gezelligheid – gezellig was het overigens wel – maar om samen te inspecteren hoe het is gesteld met de toegankelijkheid van de openbare buitenruimte. De ontmoeting was afgesproken tijdens een bezoek van Wim List aan een bijeenkomst van de werkgroep Toegankelijkheid van het Platform. Wim is teamleider Stadsbeheer Bijzondere Taken van de gemeente. Zeg maar van de mannen van het onderhoud van de stoepen, fietspaden en parken.
De gezamenlijke inspectie was niet alleen bedoeld om gevaarlijke obstakels in beeld te brengen, maar ook om de medewerkers van de gemeente aan den lijve te laten ervaren hoe lastig en dus gevaarlijk het is, om als slechtziende verdwaalde paaltjes te moeten ontwijken of om als rolstoeler een stoepje te moeten nemen van ‘slechts’ drie centimeter hoogte.
Algemene bevindingen van deze ronde: vooral anti-parkeerpaaltjes en -betonbollen staan voor slechtzienden niet altijd op logische plekken. Ook stoepranden, trappen en objecten vallen weg in de grijze steenmassa. Een felle contrastkleur zou ze zichtbaarder maken. Verder zijn er nog best veel drempels. Bij de inrichting van de buitenruimte houdt de gemeente rekening met gehandicapten, maar in praktijk blijken de oplossingen niet altijd het gewenste resultaat te hebben.
De medewerkers van de gemeente zeiden na afloop een ervaring rijker te zijn. Zij bekijken hun onderhoudswerk nu met de praktijkervaringen die zij hebben opgedaan vanuit het perspectief van de gehandicapte inwoners. De vrijwilligers van het Platform voelden zich door de gemeente gehoord. Afgesproken is dan ook om dit soort gezamenlijke inspectierondes vaker te houden.
Hartelijk dank mannen!
Hieronder enkele foto’s van de inspectie.
Wim List probeert een drempel te nemen
Twee betonnen paaltjes op de stoep, dus in de weg
Brandgang van flat mondt uit op trap van 9 treden
Stoep eindigt abrupt. Stoepband is niet verlaagd
—————————————————————————————————————————
Werkgroep schoolvoorlichting bijna weer van start!!
Een paar keer stond de werkgroep in de startblokken en dan gooide corona toch weer roet in het eten. Het is en blijft een moeilijke beslissing: Kan het nu wel?? Of kunnen we beter nog even wachten?? We hebben immers een aantal kwetsbare leden in ons midden. Net zoals in de rest van de wereld denken ook de werkgroepleden hier verschillend over. Het liefst wil iedereen weer van start met dit mooie werk. Voor een inclusieve samenleving is het belangrijk de jeugd al vroeg te laten zien wat het is om te leven met een handicap en welke hulpmiddelen er allemaal zijn.
Juf en leerling in de rolstoel; stoer!
Op 7 april adviseerde basisschool Essesteijn ons om niet te komen gezien het hoge aantal besmettingen. Ook kampte de school met veel zieke leerkrachten. Gelukkig kon er een nieuwe datum worden gepland: donderdag 21 april. Maar ook daar kwam de klad in. Een groot aantal leden van de werkgroep bleek verhinderd. Helaas gaat het niet meer lukken om nog voor de zomervakantie tenminste één voorlichting te geven. Jammer, want het werk van de werkgroep Schoolvoorlichting is superbelangrijk en de leerlingen zijn altijd heel erg onder de indruk. Ze bewonderen onze vrijwilligers.
Marian Cornelissens
—————————————————————————————————————————
Toegankelijk en zelfstandig stemmen
Vorig jaar schreef ik een stukje over het stemmen met de stemmal. Over wat er allemaal misgegaan was. Naar aanleiding daarvan heeft het Platform Gehandicapten Leidschendam-Voorburg contact met mij opgenomen. Ik ben tot de werkgroep Toegankelijkheid toegetreden en zo in contact gekomen met de Gemeente. Tussen de werkgroep en de Gemeente zijn inmiddels een aantal zeer goede gesprekken gevoerd. Hieruit is o.a. gekomen dat een aantal personen van onze werkgroep voorlichting heeft gegeven aan de voorzitters en coördinatoren van de stembureaus. Bijvoorbeeld over hoe het is om te stemmen met een handicap. Dit was heel fijn om te doen omdat we ons gehoord voelen door de Gemeente. Zo wordt het stemmen voor iedereen toegankelijk.
Mijn ervaring met het stemmen? Deze keer paste de stemmal voor blinden/slechtzienden wel in het stemhokje 😀. Het goede stembiljet lag er ook al in klaar. En zo kon ik heerlijk zelfstandig mijn stem uitbrengen. Uiteraard blijven er altijd nog wat vergeten aandachtspuntjes. Maar we blijven in gesprek met de Gemeente. Daarvoor dank! Zo zie je maar wat een stukje in de krant kan doen! Hopelijk heeft iedereen goed en zelfstandig zijn of haar stem uit kunnen brengen. Zo niet: meldt dit dan bij het Platform Gehandicapten Leidschendam-Voorburg, dan gaan we er mee aan de slag! Het e-mailadres is: info@platformgehandicaptenlv.nl.
Nathalie Ros
Nathalie poseert met walking sticks voor de heide
—————————————————————————————————————————
Dick’s prikkels; het levensverhaal van Dick van As
Het gloednieuwe boek van Dick van As ligt op mijn bureau. Dick’s Prikkels, zo luidt de titel. Het zijn mooie, maar ook droevige verhalen, gegrepen uit zijn leven met epilepsie. We hebben Dick gevraagd of hij daarover iets zou willen vertellen. “Graag”, was Dicks antwoord. Hier is zijn verhaal.
Ik ben mijn arbeidsverleden begonnen als kok in verpleeghuis Prinsenhof in Leidschendam. Voor 350 mensen dagelijks de warme maaltijd klaarmaken. Dat idee was ontstaan omdat mijn vader ook kok was in de grote instelling Schakenbosch. Ik mocht van de chef-kok stage komen lopen en dat was een bijzondere ervaring. In de centrale keuken stonden enorme kookketels waar je met een paar mensen in kon zitten! Er was in die jaren geen speciale opleiding voor instellingskok; ik leerde het vak op de LTS in Leiden.
Dick leest zijn nieuwe boek
Ik was ook vrijwilliger bij de ziekenomroep Radio Phoenix (inderdaad: uit de As herrezen!). Daar ben ik geïnteresseerd geraakt in lokaal nieuws. Vervolgens ben ik een paar jaar correspondent geweest voor Radio West voor Leidschendam en Voorburg, destijds nog aparte gemeenten. Daarna kon ik als redacteur aan de slag bij Het Leidschendamse Krantje. Dat werd toen nog op A-4formaat gedrukt! Tientallen jaren schreef ik artikelen over de lokale politiek en heb ik interviews gehouden.
Ik werd echter regelmatig geplaagd door epileptische aanvallen. Ik raak dan (volgens ooggetuigen) bewusteloos, val op mijn rug, kom enigszins verward bij en ben dan 2 dagen totaal uitgeput. Ik heb alle onderzoeken, alle (hersen)scans zoals MRI, CT en EEG gehad, maar er is nooit een echte oorzaak gevonden. De artsen zeggen dat mijn vorm van epilepsie te maken heeft met een ‘Teveel aan prikkels en spanning’. Ja, ik vond het ook erg vaag toen ik er voor het eerst van hoorde. Wat is nou eigenlijk een Prikkel of wat zijn Prikkels? Dat kan een gesprek met iemand zijn of een vogel zien vliegen of drukke reclamespots volgen op televisie.
De aanvallen beperkten mij enorm in m’n mogelijkheden en kostten me m’n baan bij Het Krantje. Ze kwamen om de 4 á 5 weken weer terug; dan zat ik kennelijk weer vol met Prikkels! Daarna kwam ik terecht in het callcenterwerk. Ik weet nog goed dat mijn moeder de tekst van de advertentie las en zei: “Dick, dit is wel wat voor jou. Je kunt goed naar mensen luisteren en weet de goede vragen te stellen. Dat heb je wel bij Midvliet geleerd!”. Ik was ook succesvol, maakte gerust 5 of 6 afspraken per dag. Ik heb nog voor BMW Bedrijfsauto gewerkt en als laatste voor Unitglobe Travel, een groot zakenreisbedrijf uit Rotterdam. Maar ik werd te vaak geplaagd door de aanvallen en zit nu sinds 2020 afgekeurd thuis in De Mantel in Voorburg.
Al die aanvallen waren ook niet goed voor mijn ego en je zelfvertrouwen. Ik was de afgelopen 30/40 jaar dan ook eigenlijk een ‘verlegen watje’, zeker waar het ging om serieuze gesprekken met vrouwen. Praten over mijn échte gevoelens, hoe ervaar je het leven, vond ik lastig. Ik was best wel boos en teleurgesteld als er weer een aanval kwam. Maar ik wist mijn gevoel nooit onder woorden te brengen. Maar door de jaren heen heb ik de aanvallen wel leren accepteren.
Wat ik steeds belangrijker ben gaan vinden is, dat vrienden en bezoek het bij mij toch gezellig hebben, dat er flink gelachen kan worden, dat er een ontspannen sfeer is en dat er de nodige humor is. Dat geldt ook voor de liefde: goed kunnen praten over serieuze gedachtegangen, respect hebben, maar ook de juiste humor hebben! Ik beoordeel mensen niet op hun uiterlijk maar op hun gedrag.
Het voeren van serieuze gesprekken ben ik de laatste 30 jaar gaan leren bij de lokale omroep Midvliet FM. Goed luisteren naar wat de gast in je uitzending te zeggen heeft en op de goeie manier reageren met de juiste vragen. Maar waarom ik dan nooit de juiste vrouw ben tegengekomen? Dat weet ik niet. En nu zit ik dan in een elektrische rolstoel. Dat maakt het niet gemakkelijk met de liefde!
Inmiddels heb ik een eigen website: www.dickvanas.nl. Hier kunt u mijn persoonlijke verhalen lezen, maar ook interviews met artiesten, verslagen van activiteiten en recensies van boeken en televisieprogramma’s en natuurlijk over ‘De Wereld Op Zijn Kop’. Als u ideeën heeft voor interviews of onderwerpen, laat het mij weten en stuur een mailtje naar: dickvanas@hotmail.com!
Vorig jaar heb ik een leesboek uitgebracht met daarin een verzameling van de eerste 200 verhalen van mijn website. Ik zie deze website vooral als een mooie hobby en een goeie uitlaatklep. Inmiddels heb ik mijn tweede boek uitgebracht onder de titel ‘Dicks Prikkels, mijn ervaringen met Epileptische Aanvallen’. Het gaat over mijn 40 jaar ervaring met de Epilepsie, het bevat emotionele verhalen van vroeger, maar ook geef ik mijn mening over de oorzaak van de Aanvallen: straling van zendmasten voor 4- en 5G- telefonie.
Dank je wel Dick voor je ontwapenende levensverhaal en je volharding.
Dicks boeken zijn hier te bestellen: https://www.
—————————————————————————————————————————
Ongezien
Komt dat zien, komt dat zien!!!
20 April, 20:00 uur in theater Ludens.
Elke vrijdagmiddag ontmoet een aantal bijzondere buurtbewoners elkaar. Ze doen, ze denken en ze creëren. Maar alles wat zij maken blijft ongezien. Wie zijn deze mensen? Wat is hun verhaal? Dat ga je zien en horen op 20 april in Theater Ludens, Voorburg.
‘Ongezien’ heeft 11 uiteenlopende spelers bij elkaar gebracht in bizarre tijden. Samen deelden ze verhalen en ervaringen rond het thema ‘eenzaamheid’. Dit presenteren ze ieder op hun eigen unieke wijze.
De spelers zijn: Asha, Danny, Elvira, Irene, Martien, Maureen, Rob, Sam, Sterre, Utku en Yvonne.
De regie is in handen van: Sylvia Bos en Anouk van Weerlee.
Productieleider is Sylvia van der Sluys, Sterre heeft de flyer gemaakt.
‘Ongezien’ wordt georganiseerd in het kader van ‘Proeftuin Cultuuranker Leidschendam-Voorburg’ en is een initiatief van buurtbewoners i.s.m. Trias, Centrum voor de Kunsten. Mede mogelijk gemaakt door Woej, Theater Ludens en gemeente Leidschendam-Voorburg.
U kunt kaarten bestellen bij kassa@theaterludens.nl onder vermelding van:
-Voornaam + achternaam
-Telefoonnummer
-Hoeveel kaarten
-Welke datum
——————————————————————————————————-
Eigen regie centraal (recensie)
Ruth Deddens & Margit van Hoeve (2021): Eigen regie als basis. Een spoorboekje voor het werken met menen in een afhankelijke situatie. Voor beleidsmakers en medewerkers van gemeenten.
Coalitie voor Inclusie en Stichting Geluksacademie, Pumbo.nl
Vorig jaar september is bijzonder praktisch boekje verschenen voor gemeentelijke beleidsadviseurs en WMO- en inkomensconsulenten. Het is gebaseerd op het uitgangspunt dat ieder mens zelf de regie wil voeren over zijn leven. Deddens en Van Hoeven vinden dat ‘eigen regie’ een basisrecht is, zeker voor mensen die door een lichamelijke handicap (extra) afhankelijk zijn van ondersteuning door de overheid. Afhankelijkheid van een ander wil immers niet zeggen dat je niet zelfstandig keuzes kunt en wilt maken. De auteurs benadrukken dat voor iedereen geldt dat je alleen zelf kunt bepalen wat voor jou kwaliteit van leven is. Ze vinden dat dit besef in het DNA moet zitten van elke overheidsdienaar en hulp- en dienstverlener.
Eigen regie als basis bestaat uit twee delen. In deel A wordt onderbouwd wat dit uitgangspunt betekent voor de houding van beleidsmakers en -uitvoerders: Deze hebben de ultieme plicht zich werkelijk te verdiepen in de mensen waarvoor ze beleid maken of die ze moeten ondersteunen. Daarbij moeten ze zich realiseren dat ieder mens drie basisbehoeften heeft:
Autonomie: de vrijheid om zelf keuzes te maken en je leven in te richten zoals jij het wilt;
Competenties: doen waar je goed in bent en daardoor bereiken wat je graag wilt;
Verbondenheid: het gevoel hebben erbij te horen en van betekenis te zijn voor anderen.
Professionals moeten in contact gesprek met hun cliënt op zoek naar deze drie elementen. Deel A van het boekje bevat ervaringsverhalen van zowel professionals als cliënten. Door deze uit het leven gegrepen casussen wordt duidelijk wat werkt en wat averechts werkt. Een voorbeeld: Iemand die zichzelf ’s morgens kan wassen en aankleden is in principe zelfredzaam. Maar als die zelfredzaamheid zoveel energie kost dat hij de rest van de dag uitgeteld op de bank ligt, is er geen enkele sprake meer van eigen regie. Als deze persoon hulp zou krijgen bij het wassen en aankleden, dan zou hij overdag van betekenis kunnen zijn, bijvoorbeeld door (vrijwilligers)werk te doen.
Deel B van het boekje bevat een zogenaamd ‘ontmoetingspakket’. Het is een online module met behulp waarvan gemeentelijke beleidsmedewerkers of -uitvoerders bij het ontwikkelen van beleid rechtstreeks in contact komen met inwoners van de gemeente. In feite is het een online datings- en trainingsapp tussen burger en beleid. Voor een eerste indruk zie: https://coalitievoorinclusie.
Echt een aanrader, dit boekje!
Willem Bertels.