Beste vrijwilligers, donateurs en sympathisanten,
Alstublieft, hier is onze eerste nieuwsbrief van 2021. Bomvol zit ie weer! Dit keer hebben we veel ‘human interest’ in onze kolommen. We maken nader kennis met het echtpaar Ria van Jaarsveld en Arie Goossens en met Marianne van Kesteren. Ook leren we Bram Visser kennen, onze nieuwe webmaster (welkom Bram!).
Daarnaast brengen verslag uit van twee onderzoekjes: een inventarisatie van de tevredenheid over Medipoint, de leverancier van Wmo-hulpmiddelen en een aantal ervaringen met de toegankelijkheid van de stemlokalen tijdens de algemene verkiezingen van 17 maart jongstleden.
We steken de vlag uit omdat we zo blij zijn met onze gloednieuwe kinderrolstoel. Die is ons geschonken door de gemeenten. Als het een beetje meezit kunnen we hem na de zomer inwijden. De leden van de werkgroep Schoolvoorlichting staan te trappelen van ongeduld om weer aan de slag te gaan. We hebben het nu wel gehad met dat virus.
Ik wens u veel leesgenoegen!
Namens het bestuur,
Willem Bertels.
———————————————-
Even voorstellen
Hallo leden van het Platform Gehandicapten Leidschendam-Voorburg.
Mijn naam is Bram Visser en sinds kort verzorg ik op verzoek van Marian Cornelissens de plaatsing van de berichten van het platform op de website en op facebook als opvolger van Miranda van der Ark. Fijn dat Miranda nog wel te bereiken is, want zo’n website is toch lastiger dan ik dacht.
Ik woon in Voorburg, vlak bij de Julianabaan. Ik ben gepensioneerd ANWB-er, waar ik ruim 38 jaar voornamelijk als organisatie-adviseur gewerkt heb, dat is iemand die alles beter weet, maar zelf niets kan…. Toch heb ik er altijd met groot plezier gewerkt.
Ook dit nieuwe werk doe ik met plezier en ik ondersteun het doel van het platvorm van harte. Wel ben ik afhankelijk van de berichten die aangeleverd worden en ik hoop dat u mij het daarmee lastig gaat maken en veel berichten, suggesties, ervaringen of vragen instuurt!
Bram Visser
abramvisser@gmail.com
—————————————–
In gesprek met Ria van Jaarsveld en Arie Goossens
Toen bleek dat de coronamaatregelen voorlopig nog wel van kracht zouden blijven, besloten we elkaar via skype te treffen. Ria en Arie zetten zich al vanaf 2000 in voor het verbeteren van communicatiemogelijkheden voor slechthorenden. Zij hebben beiden veel kennis over dit onderwerp. Nederland telt 1,5 miljoen mensen met hoorproblemen van wie er naar schatting zo’n 7500 in Leidschendam-Voorburg wonen. Slechthorendheid is de meest isolerende handicap. Er zijn verschillende vormen: iemand die niet goed spraak kan verstaan, is slechthorend. Daarvoor gelden gradaties: licht slechthorend, matig slechthorend, of ernstig slechthorend.
Arie werkte als wetgevingsjurist en heeft veel belangstelling voor filosofie. Ria werkte als beleidsmedewerker, o.a. voor het hoger beroepsonderwijs, bij het ministerie van OCW. In 1976 zijn ze getrouwd en ze kregen een zoon. Ze wonen inmiddels meer dan 40 jaar in Voorburg en proberen het na hun pensioen als vitale (bijna)tachtigers wat rustiger aan te doen. Maar dat lukt maar ten dele want door hun vele interesses blijven zij zeer betrokken bij alle maatschappelijke ontwikkelingen om hen heen. Ook volgen zij het Platform en zo ontstond het idee voor dit interview.
Ria was vanaf januari 2000 tot juli 2015 bestuurslid van de NVVS (Nederlandse Vereniging voor Slechthorenden) regio Den Haag en voorzitter van de Commissie Voorlichting. Zij onderhield de contacten met Leidschendam-Voorburg. De vereniging, die thans Hoormij-NVVS heet, heeft ook veel te danken aan Eugène Sarolea uit Leidschendam, de toenmalige afdelingsvoorzitter. Met kaderlid Arie Goossens als vertegenwoordiger treedt de afdeling regio Den Haag van de NVVS in 2006 toe tot de Stichting Platform Gehandicapten Leidschendam-Voorburg. Daarnaast neemt hij in 2007 tot oktober 2010 deel aan de Klankbordgroep WMO, en de daarop volgende Participatieraad. In deze Klankbordgroep spraken vertegenwoordigers van belangengroepen met de gemeenteambtenaren en wethouders over hoe ze de WMO in Leidschendam-Voorburg het beste uitvoering konden geven.
Daarnaast werd besloten om hoorhulpmiddelen zoals ringleidingen voor wijkcentra en de raadszaal aan te schaffen om de communicatiemogelijkheid voor de slechthorende burgers te verbeteren.
Ook gaven ze regelmatig voorlichting, o.a. in de bibliotheken in Leidschendam-Voorburg, in het Audiologisch Centrum in Den Haag, in het Diaconessenhuis in Voorburg. Ze merkten dat er een taboe heerst op slechthorendheid. Mensen proberen het eerst te verbergen, maar om achteruitgang van de gehoorzenuw te vertragen is het heel belangrijk om niet te lang te wachten met het aanmeten van een gehoorapparaat. Het goed omgaan met en goed onderhouden van een gehoorapparaat, dat meestal wordt vergoed door de ziektekostenverzekering, is heel belangrijk.
Met een grote inzet hebben Ria en Arie slechthorendheid twintig jaar onder de aandacht gebracht. Het is nu een beetje ingezakt: alles draait op een kleine actieve groep vrijwilligers. Veel verenigingen kampen met een tekort aan vrijwilligers: mensen willen zich niet meer voor jaren binden.
Heel fijn vinden ze het dat Marjet Houwink en Kees Twilt in de werkgroep scholenvoorlichting van het Platform kinderen uit groep zeven en acht voorlichting geven over slechthorendheid en hen op speelse wijze kennis laten maken met gehoorhulpmiddelen. Jong geleerd is immers oud gedaan!
Op het ogenblik zijn er veel nieuwe gehoorapparaten te koop, er is technisch zo ontzettend veel mogelijk, bijvoorbeeld met bluetooth. Maar die hele kleine nieuwe toestellen zijn niet per definitie beter hoor, zegt Ria. Momenteel geeft Ria thuis nog voorlichting want vroegtijdige signalering is zo belangrijk. Dus als u iemand kent bij wie het gehoor achteruit gaat en die meer wil weten over gehoorapparaten of het omgaan met slechthorendheid? Neem gerust contact op met Ria.
m.c.a.vanjaarsveld@xs4all.nl
Dank Ria en Arie voor dit leuke informatieve interview via skype!
Marian Cornelissens
———————————————
Marianne van Kesteren, wie kent haar niet?!
Altijd onderweg en zichtbaar in haar scootmobiel. Onvermoeibaar als het gaat om de belangen van gehandicapten te behartigen. En bij discussieleiders bekend omdat je de microfoon nooit uit handen moet geven aan Marianne. In de afgelopen maanden leek Marianne wel van de aardbodem verdwenen. We zagen haar nergens meer. Dat klopt, want de afgelopen maanden heeft Marianne behoorlijk in de lappenmand gelegen. Vanwege een medische ingreep verbleef ze 6 weken in het ziekenhuis. Gelukkig gaat het nu weer beter met haar.
Hoe heeft Marianne tot nu toe de coronaperiode ervaren? Ze hoefde op medische indicatie gelukkig geen mondkapje te dragen. Was daardoor wel afhankelijk van de voorzichtigheid van anderen. Daarmee had ze wisselende ervaringen, er zijn mensen die zich wel en die zich niet aan de regels houden. In het algemeen had Marianne wel het gevoel dat ze zich zo normaal mogelijk kon bewegen. Ze ervoer het aanbod van mensen om te helpen als prettig en heeft geen nare reacties meegemaakt.
Hoe ziet ze de toekomst? Gezien haar leeftijd en de periode in het ziekenhuis gaat Marianne haar vrijwilligersactiviteiten minderen. Dat betekent dat ze zich niet meer actief voor het Platform zal inzetten. Met de kanttekening dat ingeval van nood er altijd een beroep op haar gedaan kan worden.
Wat geeft Marianne het Platform mee? Voor de toekomst zijn en blijven de volgende punten belangrijk. Blijf de openbare toegankelijkheid op de voet volgen. Blijf kritisch naar de Mall of the Netherlands want er kan daar nog het nodige verbeteren. Zorg voor nieuwe mensen die voor het Platform aan de slag kunnen.
Coen van Hoogdalem
———————————————-
Enquête Toegankelijkheid stembureaus
Op onze enquête onder de leden van het Platform Gehandicapten Leidschendam-Voorburg over de toegankelijkheid van de stembureaus kregen we zes reacties met uiteenlopende ervaringen. Hieronder hun reacties
Naam bij de redactie bekend
Vanmiddag heb ik gestemd op stemlokaal Raadhuisplein. Ik was met een (grote) scootmobiel; hiermee heb ik al moeite bij de fietspaden tussen de hekjes door te komen. Ik vond deze locatie maar matig toegankelijk; er was voor mij geen goede doorgangsroute, dus moest ik terug tegen de looproute in. De schuifdeuren vrij smal.
Er waren onvoldoende stemformulieren (???), dus moest er even gewacht worden. Iedereen riep dat ik dan maar moest plaatsnemen op een van de stoelen daar maar dat is voor mij nu juist een groot probleem omdat ik uit een gewone stoel niet overeind kan komen. Verder was het best druk terwijl op de site stond dat het rustig was. Voorts ben ik echt van mening dat ook gehandicapten onder de 70 per post moeten kunnen stemmen…mijn vrouw mocht dat wel, maar om mij te begeleiden is ze toch maar meegegaan. Van mij komen ze hooguit op een rapportcijfer 4 al met al.
Ger Blom
Ik heb besloten niet te stemmen en de reden is als volgt: Het stemlokaal bij mij in de buurt heeft geen stemmal. Ik moet dan met de bus naar het service centrum en dat kost me geld en dat wil ik niet. Het gaat in principe niet om het geld maar iedereen kan lopend naar een stemlokaal en ik moet, omdat ik visueel gehandicapt ben, maar ergens anders heen dit vind ik discriminatie.
Vervolgens kan je nu stemmen voor kwetsbare mensen dus ik dacht dan maar met hulp naar mijn stem lokaal op 100 meter afstand en wat blijkt…? Dit is alleen open op woensdag (cascade school). Hoe bedoel je kwetsbare mensen eerst laten stemmen? Ik moet dan dus 1,5 km verderop zijn in de Christus Koning kerk. Ik vind dit nergens op slaan, wie dit heeft verzonnen moet toch eens achter zijn oren krabben. Een boze kiezer.
Miranda van der Ark
* Gestemd in Wijkgebouw De Plint – cijfer 8 – goed bereikbaar – geen beperkingen ervaren goed geholpen.
* Wat aanpassen? Niets.
* Stemmen met handbike of scootmobiel leek mij lastig, dus buiten laten staan en stemmen met wandelstok .
* Rolstoel en rollator vriendelijk
Naam bij redactie bekend
* Wijkcentrum De Heuvel – Goed bereikbaar – rapportcijfer 8
* Het halletje was in tweeën gesplitst met een afzetlint en een statafel in het midden. Dat liet weinig plek voor mijn rolstoel. Ik kwam moeilijk langs de brandweerslang die er hing.
* De drempel naar de ingang was iets te hoog/niet goed te nemen met mijn rolstoel. Naar buiten ging wel.
Wim Jansen
Ik heb mijn enveloppe afgegeven bij afgiftepunt Fluitpolderplein, was met mijn scootmobiel met looprek achterop. Ik kon niet met de lift naar boven, lift te klein of scoot te groot!
Behulpzame medewerkster van de bieb schoot mij te hulp en bracht de brief naar boven. Hulde!
Samengevat
Duidelijk is dat de oplossing met één stemmal (alleen in het Servicecentrum in Leidschendam) voor visueel-gehandicapten niet goed werkt en dat juist mensen die moeilijk reizen dan meer moeten reizen.
Er zijn geen echte fysieke hindernissen in de toegankelijkheid van stembureaus waargenomen, maar wel veel kleine ergernissen door smalle paden en lastige drempels, vooral bij de drukke locatie Raadhuisplein, hoe mooi die ook is…. De nodige extra ruimte voor coronaveiligheid is dit jaar dan een complicerende factor.
De communicatie vanuit de gemeente over het stemmen door gehandicapten is niet altijd even helder.
Met dank aan Bram voor de uitwerking!
Kijk ook eens op de website www.platformgehandicaptenlv.nl of facebookpagina die door hem zo mooi worden bijgehouden.
——————————————–
Een boeiende ervaring met het stemmen met een stemmal
Leidschendam – Een vrouw van 49 jaar die al 25 jaar slechtziend is (en liever niet met haar naam in de krant komt, ging woensdagmiddag 17 maart stemmen voor de Tweede Kamerverkiezingen. Voor Het Krantje deed zij verslag van wat zij meegemaakt heeft bij het stemmen in het gemeentehuis te Leidschendam.
“Ik ging ik met mijn man naar het stembureau in het gemeentehuis in Leidschendam. Dat is namelijk het enige stembureau in Leidschendam-Voorburg waar een speciaal hulpmiddel voor blinden en slechtzienden is zodat zij zelfstandig kunnen stemmen, een stemmal.”
“Wij kwamen binnen en meldden ons netjes bij het eerste tafeltje. De mevrouw achter het tafeltje meldde meteen dat wij niet samen in één stemhokje mochten (wat overigens officieel wel mag als je hulp nodig hebt bij het stemmen!). Daarop meldde dat ik dat niet van plan was, maar voor de stemmal kwam. Dit vonden ze leuk. De dame sprong op van haar stoeltje en ging de voorzitter van het stembureau erbij halen. Deze nam fier de stemmal in zijn handen en liep naar de stemhokjes. Vervolgens probeerde hij het ding in het hokje op het tafeltje te leggen. Waarna hij zeer verbaasd constateerde dat de mal was te groot was. Ook voor de overige hokjes trouwens. Dit leverde een komisch moment op. Ze hadden de mal niet van tevoren gepast.”
“Vervolgens liep de voorzitter met het stemhulpmiddel de hele hal van het gemeentehuis rond, want ja, waar moest hij nu naar toe met dat apparaat? Waar kon ik veilig en ongezien stemmen? Er was ook nergens een tafel beschikbaar. Dus dan maar op de balie gelegd. Maar ja die was veel te smal dus moest de stemmal aan twee kanten vastgehouden worden. De ene kant door mijn echtgenoot en de andere kant door de meneer de voorzitter. We waren heel blij dat het stembiljet al in de mal lag. Dat was goed voorbereid! Dit scheelde een hoop gepruts, want we wisten nog van een paar jaar geleden dat dat een heel gedoe was.”
“Na wat tel- en voelwerk aan de mal heb ik mooi één vakje rood gekleurd. De voorzitter deed de mal open en vroeg aan mijn echtgenoot of hij het stembiljet eruit wilde halen en netjes op wilde vouwen. Terwijl mijn man daarmee bezig was zei de voorzitter opeens: “Jeetje, dat is niet het echte stembiljet. Dat is een voorbeeldexemplaar. Sorry sorry sorry er moet een echt biljet in. U zult nog een keer moeten stemmen”.
“En toen kwam het echte stembiljet. Na lang prutsen lag het papier eindelijk recht en netjes in de mal. Ik weer de vakjes uitgeteld en ingekleurd en ja toen eindelijk had ik (zelf) mijn stem uitgebracht. Achter ons was inmiddels wel een aardige wachtrij ontstaan. Maar ik heb zelfstandig gestemd! Het gaf heel wat reuring op het stadhuis. Ik had niet het idee dat ze het erg vonden. Hadden ze tenminste weer eens iets anders dan alleen maar zitten en paspoorten controleren.”
“Het was een hele belevenis. En ik bedank de voorzitter voor zijn hulp en geduld”, aldus de Leidschendamse tot slot.
Met toestemming overgenomen uit Het Krantje Leidschendam-Voorburg
——————————————-
Ervaringen met Medipoint
Medipoint is de leverancier is van de hulpmiddelen in het kader van de Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo). Het contract tussen de gemeente en Medipoint loopt binnenkort af. In het kader daarvan is de gemeente een openbare aanbestedingsprocedure gestart. De Adviesraad Sociaal Domein mag de gemeente hierover adviseren en heeft aan ons gevraagd of we een klein onderzoekje wilden doen naar jullie ervaringen met de service van Medipoint en de kwaliteit van de hulpmiddelen. Hieronder volgt het verslagje van dat onderzoek, waaraan zes mensen hebben meegedaan.
Wat gaat er goed?
Alle gebruikers zijn zonder uitzondering heel positief over Medipoint. Ze hebben amper klachten. De volgende waarderingen worden uitgesproken: “best goed”, “meestal goed”, “tevreden”. Verder noteerden we:
De hulp van de ergotherapeuten van de gemeente (bij het aanmeten van nieuw of vervangend materiaal) wordt door drie mensen als uitstekend beoordeeld;
Medepoint neemt het advies van ergotherapeut altijd over. Bij aanschaf van een nieuw hulpmiddel denkt Medipoint goed mee.
Hulpmiddelen en reparaties/vervanging van hulpmiddelen
over de hulpmiddelen zijn geen klachten: “Van goede kwaliteit”;
snelle reparaties zijn erg belangrijk;
vier gebruikers vinden de wachttijden bij reparaties te lang (anderzijds: meestal staat Medipoint de volgende dag op de stoep; “het gaat de laatste tijd beter!”).
de bezorgers van nieuw materiaal vergeten soms te checken of de stoel nog moet worden afgesteld, “… als ik dat niet vraag, zijn zij zo weer weg”.
de vervangende rolstoel is lang niet altijd het laatste model. Soms zijn ze te groot en vrij oud. “Dat betekent dat je niet of heel moeilijk naar buiten kan”.
Mobiele steunpunten
De mobiele steunpunten worden door de respondenten niet bezocht. “Maar het is fijn om te weten dat ze er zijn.”
Een gebruiker vindt het jammer dat de vestiging aan de Raamweg is opgeheven. Nu moet ze helemaal naar de ander kant van Den Haag.
Klachten
Er zijn geen klachten geuit
Ervaringen met case management
Slechts één persoon heeft ervaring met casemanagement, en die is positief.
Ervaringen met huisbezoeken
prettig;
ondanks dat MP niet werkt met vaste contactpersonen is iedereen erg aardig en kundig. Geen probleem dat er elke keer iemand anders aanbelt;
meestal staan monteurs de volgende dag op de stoep;
gebreken worden meestal ter plekke hersteld;
monteurs zijn vriendelijk.
Tips, tops en ‘dit moet nu echt eens anders’
de telefonische bereikbaarheid kan worden verbeterd, vaak duurt het lang voordat je iemand te pakken hebt;
pechhulp kan beter; soms moeten mensen wel 1,5 uur wachten op hulp;
coronaregels worden goed nageleefd. Ivm corona krijgt men geen schriftelijk bewijs van de reparaties, het zou fijn zijn als dat achteraf per mail verzonden zou worden om overzicht te kunnen houden.
Willem Bertels