In deze Nieuwsbrief de Kerstboodschap van de voorzitter en verder kerstwensen en vooral nieuwjaarswensen van verschillende betrokkenen.
Verder start Dick van As deze Nieuwsbrief met zijn rubriek Dick’s Prikkels.
* * * KERSTNIEUWSBRIEF 2020 * * *
Allerbeste vrijwilligers, donateurs en sympathisanten,
De kou en kilte zijn uit de lucht. De nevel heeft plaatsgemaakt voor een frisse bries uit het zuidwesten. Wolkenflarden spoeden langs de hemel, hier en daar ruimte latend voor een streepje blauw. Je zou zeggen… niets aan de hand; het weer neemt zijn loop en iedereen doet haar of zijn ding. Maar schijn bedriegt. Van achter mijn toetsenbord kijk ik uit over het Mariënpark. Rechts staat de nieuwe flat van Woonzorgcentrum Florence en daarachter de nagelnieuwe bouwmassa van stichting Mariënhage.
Terwijl ik dit zit te schrijven, realiseer ik me hoeveel kwetsbare mensen daar wonen. Mensen die het op dit moment heel moeilijk hebben. Vanavond gaat minister president Rutte vanuit zijn Torentje namelijk een tweede lamlegging van het openbare leven aankondigen. “Daar gaan we weer”, denk ik. Iedereen weer achter slot en grendel. Mijn schoonmoeder (82 jaar) mag met Kerst niet bij ons logeren, wij mogen niet bij haar op bezoek. Zij vindt dat vreselijk, wij ook natuurlijk. Ze moet dit jaar haar kerstboontjes in haar eentje doppen. Bah, wat naar voor haar. Bah, wat akelig voor álle mensen met een beperking en/of met een broze gezondheid. Voor mensen die angstig in hun kamertje zitten te hopen dat Corona aan hun deur voorbij gaat. Bah, wat naar.
Het PGLV wenst u heel veel sterkte de komende tijd. We hopen van harte, dat er voor u toch een zonnetje schijnt of dat er in ieder geval een ster wenkt. Een ster als voorbode van een gezond en weer een beetje gezellig 2021. Laten we het hopen. We blijven positief, want er zit niets anders op.
In deze nieuwsbrief komen enkele mensen aan het woord die nauw verbonden zijn aan het PGLV. Allemaal mensen met vertrouwen in de toekomst. Mensen die hoop bieden. Wij raken door hen geïnspireerd! Dank jullie wel voor jullie bijdragen.
Het bestuur van PGLV wenst u het allerbeste voor het nieuwe jaar!
Willem Bertels.
*************************************************************************
Fijne kerstdagen gewenst
Bij de persconferenties van minister-president Rutte en minister De Jonge over de Corona-pandemie staat een gebarentolk in het midden. Dit maakt duidelijk dat doven ook bij de gehandicapten horen en dat er algemene voorzieningen nodig zijn om hen in de maatschappij te laten meedoen. Dikwijls wordt vergeten dat hetzelfde geldt voor (ernstig) slechthorenden.
Het is een wijd verbreid misverstand om te denken dat slechthorendheid een handicap is die altijd met een goed afgesteld hoorapparaat kan worden gecompenseerd. In tal van maatschappelijke situaties waarin de slechthorenden – net als de andere burgers – willen participeren, zijn op de situatie toegesneden algemene voorzieningen nodig. Helaas ontbreken die in veel gevallen nog.
In Leidschendam-Voorburg heeft het Platform Gehandicapten gelukkig al vele jaren oog voor de problemen van de slechthorenden. Dat komt vooral omdat enkele deskundige vrijwilligers van Hoormij/Nederlandse Vereniging voor Slechthorenden zich hiervoor inzetten. De eerste ondergetekende heeft namens hen ook jaren met veel enthousiasme deel uitgemaakt van het bestuur van het Platform. De bedoeling is dat in een van de volgende afleveringen van deze nieuwsbrief hier wat meer aandacht aan wordt besteed.
Wij wensen u van ganser harte – ondanks uw eigen beperkingen en ondanks de beperkingen die er vanwege de pandemie nog bij komen – goede Kerstdagen en een hoopvol 2021 toe, met zoveel mogelijk licht, warmte en vrede.
Arie Goossens en Ria van Jaarsveld, partners, donateurs en beiden slechthorend
************************************************************************
Mensen met een beperking kunnen ineens vaker meedoen *)
“Toen de coronacrisis uitbrak, zag ik de wereld om mij heen in hoog tempo veranderen. Mijn man moest ineens vanuit huis werken, mijn dochter kon niet meer naar school, vrienden niet meer uit eten of naar het restaurant. Maar voor mij veranderde er iets minder. Vanwege mijn fysieke beperking deed ik al veel vanuit huis. Ik ben gewend om letterlijk en figuurlijk om obstakels heen te bewegen en te kijken naar wat wél binnen de mogelijkheden ligt, in plaats van mij bezig te houden met wat niet (meer) kan. Die instelling heeft ervoor gezorgd dat ik mij vrij snel kon aanpassen.
Natuurlijk mis ik ook wel dingen. Mijn man en ik vallen alle twee onder een kwetsbare doelgroep, dus we zijn heel voorzichtig, Ik kon tijdelijk geen fysiotherapie krijgen. En we durven vanwege besmettingsgevaar de thuiszorg niet meer binnen te laten, waardoor er extra zorg op de schouders van mijn man terechtkomt. Maar ik mis vooral contact met anderen. En spontaan op pad kunnen. Naar de supermarkt, waar ik sinds maart al niet meer ben geweest. Of naar de bakker, als ik ineens trek heb in een lekker broodje.
Toch zie ik ook een positieve verandering: digitale mogelijkheden zijn ineens enorm uitgebreid. Als ik voorheen aan een arts vroeg of een afspraak ook via beeldbellen kon, was dat ondenkbaar. Nu is dat bijna normaal. Er zijn ook digitale manieren bedacht om mijn vrijwilligerswerk als Taalmaatje en als lid van de Adviesraad Sociaal Domein zoveel mogelijk voort te kunnen zetten. En ik kan nu ook deelnemen aan evenementen of inspreken op onderwerpen die ik voorheen had moeten laten gaan. Een heel waardevolle ontwikkeling voor mensen die om gezondheidsredenen min of meer aan huis gebonden zijn.
Ik zou het heel mooi vinden als we deze digitale ontwikkelingen ook na de coronacrisis vast kunnen houden, zodat mensen met een fysieke beperking zoveel mogelijk mee kunnen blijven doen. Want voor ons is er juist ook een wereld open gegaan.’’
Noëlle Nefs
*) Dit interview verscheen eerder in Het Krantje. Met dank aan de gemeente.
************************************************************************
Hoe gaat het nu toch met Carine Schaap??
Om dat te weten komen ging ik bij haar en haar man Luuk op de koffie in hun prachtige appartement. Gelukkig zijn ze niet getroffen door corona en door hun positieve instelling proberen ze ook naar de voordelen te kijken nu ze meer aan huis gebonden zijn. Vroeger was hun leven behoorlijk druk toen Carine, ook via het Platform, dagelijks bijvoorbeeld bezig was zich in overleg met de gemeente in te zetten voor een toegankelijke en inclusieve samenleving. In de zomer konden ze op het terras met veel plantenbakken (Carine haar hobby) wel op gepaste afstand bezoek ontvangen: “We hebben eigenlijk de hele dag wel ergens zon.”
Ze ervaren dat het leven rustiger is geworden, de druk is van de ketel: “We hoeven niet constant van alles tegelijk. Eerst hebben we het huis, net als bijna alle Nederlanders, eens goed opgeruimd. Nu delen we onze dagen anders in en komen we ook aan dingen toe zoals lezen. We kijken ‘s avonds meer tv en zijn blij met Netflix.” Luuk is een fanatieke schaker en speelt dat nu via de pc met zijn neef. Soms zien zij heel beperkt familie en vrienden thuis en met de uiterste voorzorg. Gelukkig mogen de fysiotherapeut en haar eigen huishoudelijke hulp met mondkapje op weer komen. Dat mocht niet tijdens de eerste corona golf en dat was wat dat betreft best een zware periode.
Carine vindt het belangrijk om met de mensen om haar heen in contact te blijven. Dat doet ze door vaker iemand op te bellen of te mailen of via het spel Wordfeud dat ze met meerderen speelt: “Zo train je je hersenen en heb je via een klein berichtje toch dagelijks even contact”. Ook stuurt ze vaker een kaartje of regelt een bosje bloemen: “Ik vind het ook zo leuk als mensen aan me denken en als ik een bloemetje krijg”. Morgen gaan ze kerstboom zetten en met kerst komt een stel kinderen. Hun zoon uit Drenthe met de vier kleinkinderen komen niet om elk risico te vermijden. Dus dit jaar ook voor hen geen gezamenlijk kerstdiner.
Carine en haar man Luuk wensen jullie goede dagen en een voorspoedig 2021. Zij heeft voor ons ook een kerstboodschap: “Breng hoop en verwondering, draag de kerstboodschap uit aan elkaar en blijf met elkaar in contact”.
Dank Carine!!!
Marian Cornelissens
**************************************************************************
Knuffelen
Ja het is een rare tijd: We hebben goed te eten, een goed huis, maar toch mist er wat… Contact met kinderen en kleinkinderen, gezelligheid van restaurantje, bioscoop, theater…
En dan in gesprek met een van onze donateurs: als je dan alleen bent, je man is opgenomen in het verpleeghuis, al 16 jaar… Hij wordt goed verzorgd, maar mist het contact met zijn partner. Anders was het iedere week twee dagen nog naar huis, nu met Corona kan dat niet. Wel op bezoek… maar op afstand blijven… ”Stiekem toch maar een knuffel, want dat mis je zo erg”, vertelt mevrouw, die liever anoniem wil blijven.
Ik doe het ook met mijn gehandicapte zoon, eigenlijk mag alleen een elleboogje, maar die knuffel, die aai over zijn bol is zo belangrijk.
Daarom: een dikke knuffel voor u allemaal en we hopen echt dat in de lente we weer samen kunnen komen en elkaar een knuffel kunnen geven.
Voor nu veel gezondheid toegewenst en fijne feestdagen!
Will Kranenburg
***************************************************************************
Kerstwensen en coronaervaringen van Sandra Zuiderwijk
Onze beste vriend verloren op 19-12-2019 aan een vreselijke ziekte. In februari 2020 mijn verjaardag gevierd met mijn familie. Corona was toen al in China. Mijn zus was er ook; ze was net uit Indonesië van vakantie. Ik maakte me er toen al druk om of ze het niet had meegenomen.
In maart begon de gedeeltelijke lock down. Kinderen de hele dag thuis; ik moest hier enorm aan wennen. Ik hou me overdreven aan de regels, hou ook anderhalve meter afstand en was mijn handen stuk. Geregeld maak ik de voordeur schoon uit angst.
In augustus is mijn dochter 18 geworden. Ze kreeg alleen mijn schoonouders op visite en haar oom. Mijn schoonvader liep enorm te hoesten; een reden om mij weer druk te maken. Achteraf is dit opgelost met een antibioticakuur; ’t was geen corona. Mijn ouders kwamen niet.
Eind augustus met Ed op vakantie geweest op de fiets naar Avifauna. Op dat moment wordt mijn achterneefje geboren: achterkleinkind van mijn ouders waar mijn ouders wel heen gaan? In de herfstvakantie gaat mijn dochter met een vriendin op vakantie naar het Eftelinghotel. Ze worden weggebracht door onze vriendin. Openbaar vervoer is alleen voor noodzakelijke reizen. Daarnaast loopt Melody stage als verpleegkundige bij Middin in Zoetermeer. Een cliënt krijgt Corona. Melody mag deze persoon verzorgen in een ruimtepak. Vervolgens word ik verkouden wakker en ik bel de huisarts. Vanwege mijn medische achtergrond wil hij dat ik een Coronatest doe. Dit is op 27-11- 2020 . De uitslag was op 28-11-2020… gelukkig negatief!
Op 1-12-2020 op visite bij mijn moeder die jarig is. Ik vertel dat ik een test had gedaan, waarop mijn vader vraagt: “ennn…?” “Nou wat denk je pa? Als ik hier op visite kom?”
Op 09-12-2020 in Leidsenhage de beveiliging aangesproken omdat er mensen lopen zonder mondkapjes. Ik ben er zelf helemaal klaar mee. Hoop snel op een vaccinatie zodat we ook weer gezellig kunnen beginnen met het scholenproject. Ik wens iedereen een gezond en een gelukkig 2021.
Sandra Zuiderwijk-Jungslager.
******************************************************************************
Kerstgroet van Kees Twilt
******************************************************************************
Wij heten hier Dick van As welkom! Dick heeft toegezegd bij te willen dragen aan de nieuwsbrieven van het Platform. Wij zijn hier ontzettend blij mee!
Voor velen zal Dick bekend zijn als journalist van Het Krantje. Hij is schrijver van het boek
“Dick’s Prikkels. Dagboek met terugwerkende kracht.”
Gebarentaal
De gebarentaal wordt steeds meer gebruikt en gewaardeerd. Minister-president Mark Rutte en minister Hugo de Jonge kunnen niet zonder, maar er is ook een speciale uitvoering van het NOS journaal met deze speciale ‘tak van sport’. We mochten het afgelopen seizoen ook bij ‘Ik hou van Holland’ liedjes raden met gebruik van de gebarentaal. Ik zal het u niet gaan leren, maar ik kreeg wel het idee om eens in de geschiedenis en de taal zelf te duiken.
Doofheid als goddelijke straf
Eeuwenlang werden doven gezien als tweederangs mensen. Veel doof geboren mensen hebben moeite met praten, omdat ze de klanken van stemgeluid niet kunnen horen en die dus niet leren nadoen. Eeuwenlang werd doofheid daardoor gezien als een gebrek aan intelligentie, of anders als een goddelijke straf. Zodoende kwamen doven en slechthorenden vaak buiten de maatschappij te staan. Dat leidde er op sommige plekken toe dat er tijdens de middeleeuwen kleine gemeenschappen van doven en slechthorenden ontstonden. Binnen zulke gemeenschappen ontstonden waarschijnlijk de eerste vormen van gebarentaal. In de zestiende eeuw ontstond in de Amerikaanse koloniën zelfs een kleine kolonie waarvan de hele bevolking een lokale gebarentaal ‘sprak’.
Schrijven en liplezen
Hoewel geestelijken doofheid tijdens de middeleeuwen vaak als een goddelijke straf zagen, kwam het eerste onderwijs in gebarentaal ook vanuit religieuze hoek. Het was de Spaanse benedictijner monnik Pedro Ponce de León die in de zestiende eeuw een manier vond om dove mensen toch te leren praten. Door een combinatie van schrijven en liplezen kreeg hij het voor elkaar om meerdere van zijn geloofsgenoten binnen de benedictijner orde te leren spreken en schrijven. Hoe hij dat precies deed, schreef hij echter niet op. Toen Ponce in 1584 overleed, nam hij zijn onderwijsmethode mee het graf in. In dezelfde periode betoogde de Italiaanse wetenschapper Gerolamo Cardano aan de universiteit van Pavia dat doofheid geen teken van domheid was. Daarnaast verklaarde hij dat doven en slechthorenden prima konden leren lezen en schrijven, zonder dat ze hoefden te leren spreken. Opvallend is dat de gebarentaal ook door veel wereldleiders wordt gebruikt. Ik ben benieuwd hoe dat gaat in het Engels, Frans, Duits of zelfs verdergaande wereld talen!
Dick van As
Copyright © 2020, PGLV, Alle rechten voorbehouden.